“Deze pijn is niet van mij.” Soms draagt iemand iets dat niet van hem is. Een zwaarte. Een patroon. Een overtuiging. Een familiegeschiedenis.
En dan zegt iemand in een coachsessie iets als:
“Ik weet niet waarom ik me altijd verantwoordelijk voel voor iedereen.”
Of: “Ik kan pas ontspannen als alles perfect is.”
Of: “Ik voel me schuldig als ik voor mezelf kies.”
En als we samen kijken, komt er soms iets aan het licht dat al veel ouder is dan zijzelf. Iets dat niet uitgesproken is in het gezin van herkomst. Iets dat soms al generaties meegaat in jouw familiegeschiedenis.
Onrecht.
Verlies.
Geheimen.
Iemand die buitengesloten werd.
Zolang dat niet gezien wordt, blijft het zich herhalen. Vaak uit liefde.
Maar liefde hoeft niet altijd te betekenen dat je het moet dragen.
Zoals Mark Wolynn schrijft in zijn boek: “Het is niet met jou begonnen.”
Mijn eigen familiegeschiedenis hangt aan elkaar van wat niet gezegd is.
Geheimen, verzwegen pijn, dingen die onder het tapijt verdwenen.
Ik heb ze lang onbewust meegedragen. Tot ik er mee aan de slag ging en het kon (h)erkennen. En het om kon zetten in een kracht.
En dat is het ook geworden: mijn werk. In gesprekken met anderen help ik onderzoeken wat iemand draagt en of dat van henzelf is. Of dat het daar mag blijven waar het hoort.
Tegelijk weet ik nu ook beter wanneer ík iets niet hoef te dragen. Wanneer ik terug mag geven wat niet van mij is. Met liefde én met grenzen.
Door jouw geschiedenis zichtbaar te maken, verandert jouw verhaal. Welkom.
